ZAMAN GEÇER DE ANILAR GEÇMEZ

                                             ZAMAN GEÇER DE ANILAR GEÇMEZ

      Yaşayamadıklarımız için hep pişmanlık duyuyoruz. Önce bir yaşadığımız için mutluluk duymamız gerekirken yaşanmışlıkların acısını çekiyoruz.Oysa ki yaşanmışlıklar insanları olgunlaştıran şeylerken,yaşanmışlıklar sayesinde yaptığınız yanlışı bir daha yapmamanızı gerektiğini görürsünüz. Bir insana bir daha güvenmemen gerektiğini anlarsan bütün insanlara güvenini yitirirsin.Bir kere sevdiğinde acı çekersin ve kimi seversen acı çekecekmiş gibi gelir artık sana. Bir insanların hatalarıyla olgunlaştığını düşünmüyorum. Olgunlaşmak bir eylemdir,fiildir. Hiç bir fiilde öznesi olmadan gerçekleşmez.
Yaşadığımız hayat bize hep bir ders verme amacı içinde sanki bir önceki güne şükretmemiz gerektiğini söylüyor. Bizi her geçen gün şaşırtıyor. Yapmaz dediğimiz kim varsa en güvendiğiniz insan yapıyor.O sizi güveninizi kırdığında artık herkese yabancılaşıyorsunuz. Zaten ''dürüstlük pahalı bir mülktür.'' Ucuz ruhlu insanlarda aramak hata olur. Artık afrikalaştı kalbim,güvenin afrikası oldu.
     Güvenmeye aç.Kalbimi birinin kalbine yasladığımda gözümü kapatabilmeye aç.Şimdilerde ne zaman gözümü kapatsam kalbim paramparça.Bir kız kulesine baktığımda duyduğun tek şey hüzünse o sana denizin içinde i yalnızlığı anlatıyorsa güzel olan her şeyi hüznünü yakalıyorsan ihanetin en acısını çekmişsindir belkide. En sevdiğiniz dondurma bile güldürmüyorsayüzünü sizde benim gibisiniz demektir şimdilerde...
Hayat bazen böyledir.Yaşadığın sürece  bir şeyleri gösterir sana birilerine güvenmemeyi insanlara anla yüklememeyi kimse gözünüzde büyütmemen gerektiğini.Hayat ne kadar da anlam doluymuş diyorum.Oysa ki hayata küçükken hiç bu gözle bakmamıştım. Tek yaptığım şey hayatı akışına bırakıp büyümekti.Gidenlerin arkasından bakakalmışız hep bunu görüyorum,hatta gidenlere bakmaktan gelenleri kaçırmışız. Sevdiklerimize zaman ayırmayı onları kaybedince anlar olmuşuz sanırım. Bu yüzdendir ki hep kaybedince öğrenmeyi alıştırmışız bünyemize.Hayatımız hep bir bekleyiş,hep bir terkediliş hep bir kaybediliş olmuş...