ÖZLEMEK

                                                              ÖZLEMEK

       Öyle çok özledim ki şimdiden..Kalbimde ki o özlem diye tabir edilen his uçsuuuz bucaksız.. Bu kadar koyar mı insana bir insanı 10 ay boyunca göremeyecek olmak..? Hele ki bu insan senin için sıradan biri değil gayet aklı başında sevdiğin,alıştığın,bir gün dahi sesini duyamadan yapamadığın duramadığın..Her gün hatta her saat başı sesini duyduğun insanın sesini artık iki günde bir belkide hafta da bir duyacak olmak..Gerçekten bu his acı veriyordu. Evet farkındayım henüz daha yolun en başındaydım..Ve şu an ki durumda elimden sadece o içimdeki enn değerli insan için bolca dua etmek sabretmek  ve iyi düşünmekten başka hiç bir şey gelmiyordu ve gelemezdi de..Gerçekten şu an şu satırları yazarken içimdeki özlem hissi hayli artmış safhada..Hemen hemen her gece kendimce iyi veya kötü bir şeyler karaladığım,yazdığım şu satırlarda onu anlatmanın hevesiyle bir yandan da her gece onunla konuşurken şimdiyse onu bi başıma buraya yazıyorum..Ama olsun onunla konuşamıyorsam bende onu bir yerlerde anlatırım,anarım çareler tükenmez..Ama gerçekten onsuzluk zordu..Hala alışamamıştım.
     Özlüyorum..
İşte bundan tam bir sene önce..Yeni tanışmıştık o an yeni ve hiç tanımadığın daha önce bir kez dahi görmemiş olduğum bir insanı tanımanın heyecanı ve bir o kadar da hiç tanımıyor olmanın vermiş olduğu bir ürkeklikle konuşuyordum onunla..Ve geçen şu bir sene içerisinde Ahsen, o adama bağlanmış aşık olmuş hayli alışmış alışkanlığım olmuştu..Kalbimde her ne kadar gün geçtikçe ona karşı hissettiklerim artsada  ondan beni sevmediğini aklının kalbinin hala benden önceki kız arkadaşında kaldığını bile duymuştum o an hissettiğim acıyı ve hayal kırıklığı öyle acı vermişti ki nasıl anlatırsam anlatayım kelimeler az kalırdı.. Ama şimdiyse o günlere sadece gülüp geçiyorum zaman gerçekten her şeyin ilacıymış.Şimdiyse gözlerime baktığında gözlerinin ışıldayışını görebiliyordum,benı gerçekten sevdiğini hissediyordum..Bende onu en az onun beni sevdiği kadar seviyorum şu an.Bir sofra da ekmek ve su ne kadar gerekliyse o adamda artık benim için benim hayatımda okadar gerekli bir alışkanlık ve bağımlılık olmuştu.. Her geçen gün kalbimde ona karşı hissettiğim duygular kat be kat artmıştı. Şimdiyse dolu dolu tam 1 senenin sonunda ondan ayrı kalmıştım kader şimdilik bizi ayırdı.. Amaaa şu var ki Allah'ın izniyle mesafeler aşka engel değil..İnşaAllah bundan tam bir sene sonra da beraber mutlu bir çift olup bu günleri anacağız...
    Ve ben inanıyorum ki özledikçe  birbirimize olan bağlılığımız daha da artacak daha da kuvvetlenecek..Onu göremiyor olmak sevgiye engel değil..
   Rabbim' den tek dileğim sağ salim gelsin..Şu an her ne kadar şu satırları yazarken ağlasam da inanıyorum ki Allah'ın izniyle bu günlerde geçecek.Sabrın sonu selamettir..İnanıyorum ki bir gün bu günleri atlatıp beraber mutlu olacağız..Sonunda kavuşmak varsa ben iki yıla da razıyım..Seni çok seviyorum..ve daha şimdiden Seni çok ama çok özledim...